منظور از خدمات پسیو شبکه و اکتیو شبکه چیست؟ 

همانطور که مشاغل و افراد بیشتر به فناوری وابسته می شوند، درک تفاوت بین شبکه های Active و Passive ضروری است. زیرساخت شبکه، ستون فقرات هر سازمانی است و شناخت این دو نوع شبکه و قابلیت های آنها بسیار مهم است. شبکه‌های Active و Passive برای کسب‌وکارها برای عملکرد کارآمد ضروری شده‌اند، زیرا هر کدام دارای نقاط قوت و ضعف هستند. در این پست، تفاوت‌های بین شبکه‌های Active و Passive ، مزایا و معایب آن‌ها و نحوه تعیین اینکه کدام یک برای نیازهای سازمان شما مناسب‌تر است را بررسی می‌کنیم. از هزینه و سرعت گرفته تا مقیاس پذیری و امنیت، ما همه چیزهایی را که برای تصمیم گیری آگاهانه برای زیرساخت شبکه خود نیاز دارید، پوشش خواهیم داد.

شبکه چیست؟

به زبان ساده، شبکه مجموعه ای از دستگاه های متصل به هم است که می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این شبکه می تواند فیزیکی باشد، مانند رایانه هایی که با کابل یا دستگاه های بی سیم متصل شده از طریق بلوتوث یا وای فای متصل می شوند. شبکه‌ها را می‌توان برای اهداف بسیاری مانند اشتراک‌گذاری فایل‌ها، دسترسی به اینترنت یا برقراری ارتباط با دستگاه‌های دیگر استفاده کرد.

دو نوع شبکه وجود دارد Active و Passive.شبکه‌های اکتیو شبکه‌هایی هستند که دائماً داده‌ها را ارسال و دریافت می‌کنند، در حالی که شبکه‌های Passive آن‌هایی هستند که فقط داده‌ها را دریافت می‌کنند. ازسوی دیگر، شبکه‌های Passive برای برنامه‌هایی که نیازی به ارسال فوری داده‌ها نیست، مانند دانلود فایل‌ها یا پخش ویدئو استفاده می‌شوند.

شبکه فعال چیست؟

شبکه فعال یک شبکه الکترونیکی با اجزای فعال مانند تقویت کننده ها، روترها، تکرار کننده ها، سوئیچ ها و هاب ها برای انتقال داده ها بین دستگاه ها است. این اجزای فعال سیگنال‌هایی را که از شبکه عبور می‌کنند، تقویت می‌کنند و تضمین می‌کنند که بدون از دست دادن کیفیت یا قدرت، به مقصد مورد نظر خود می‌رسند. شبکه های فعال معمولاً در مشاغل بزرگتر، دانشگاه ها و سازمان های دولتی استفاده می شوند. نمونه‌هایی از شبکه‌های فعال عبارتند از LAN (شبکه‌های محلی)، WAN (شبکه‌های گسترده) و MAN (شبکه‌های منطقه شهری).

با این حال، نقطه ضعف یک شبکهActive این است که راه اندازی و نگهداری آن از یک شبکه Passive پیچیده تر است. اجزای فعال نیاز به برق دارند که به هزینه کلی شبکه می افزاید. علاوه بر این، شبکه‌های فعال به دلیل تعداد مؤلفه‌های درگیر در برابر شکست آسیب‌پذیرتر هستند و داشتن یک برنامه پشتیبان قابل اعتماد را مهم می‌سازد. با وجود این معایب، یک شبکه فعال ابزار قدرتمندی است که اتصال قابل اعتماد و کارآمد را برای برنامه های مختلف فراهم می کند.

شبکه Passive چیست؟

شبکه پسیو نوعی شبکه است که از هیچ جزء فعال مانند تقویت کننده یا تکرار کننده برای انتقال داده بین دستگاه ها استفاده نمی کند. در عوض، برای انتقال سیگنال‌ها از یک دستگاه به دستگاه دیگر، بر ویژگی‌های ذاتی رسانه انتقال مانند مقاومت، ظرفیت خازنی و القایی متکی است.

رایج ترین مثال از یک شبکه غیرفعال یک مدار الکتریکی ساده است که از منبع ولتاژ، یک مقاومت و یک بار تشکیل شده است. منبع ولتاژ انرژی الکتریکی را فراهم می کند که مدار را به حرکت در می آورد، در حالی که مقاومت و بار مقاومت لازم را برای محدود کردن جریان و ایجاد افت ولتاژ در سراسر بار فراهم می کنند.

مزایای یک شبکه Active

یک شبکه فعال چندین مزیت را نسبت به یک شبکه غیرفعال دارد.

۱. یک شبکه فعال می تواند داده ها را در فواصل طولانی تری بدون از دست دادن سیگنال ارسال کند. به این دلیل است که یک شبکه فعال از اجزای فعال مانند تقویت کننده ها، تکرار کننده ها و سوئیچ ها استفاده می کند که سیگنال را تقویت کرده و به حرکت بیشتر آن کمک می کند.

۲. یک شبکه فعال نسبت به یک شبکه غیرفعال انعطاف پذیرتر و مقیاس پذیرتر است. می‌توانید دستگاه‌های جدیدی را بدون نگرانی در مورد کاهش سیگنال یا از دست دادن کیفیت به یک شبکه فعال اضافه کنید. این فرآیند با افزایش نیازهای شما، گسترش شبکه خود را آسان تر می کند.

۳. یک شبکه فعال قابل اعتمادتر است و عملکرد بهتری نسبت به یک شبکه غیرفعال دارد. به عنوان مثال، یک شبکه فعال می تواند خطاها را در فرآیند انتقال داده ها شناسایی و تصحیح کند و اطمینان حاصل کند که داده ها به طور دقیق و کارآمد منتقل می شوند. این می تواند به ویژه در برنامه هایی که انتقال داده در زمان واقعی حیاتی است، مانند کنفرانس ویدیویی یا بازی آنلاین، مهم باشد.

۴. یک شبکه فعال می تواند راه حلی قوی تر، قابل اعتمادتر و مقیاس پذیرتر از یک شبکه غیرفعال ارائه دهد. در حالی که ممکن است نیاز به سرمایه گذاری اولیه و نگهداری بیشتری داشته باشد، مزایای یک شبکه فعال می تواند در دراز مدت ارزش آن را داشته باشد.

معایب یک شبکه فعال

در حالی که شبکه های فعال دارای چندین مزیت هستند، معایبی نیز دارند که باید در نظر گرفته شوند.

۱. یکی از اشکالات اصلی شبکه های فعال افزایش هزینه های مرتبط با پیاده سازی و نگهداری آنها است. شبکه‌های فعال به تجهیزات بیشتری مانند سوئیچ‌ها و روترها نیاز دارند که خرید و نگهداری آنها می‌تواند گران باشد. علاوه بر این، شبکه‌های فعال برای کار به نیروی بیشتری نیاز دارند که می‌تواند منجر به هزینه‌های بیشتر انرژی شود.

۲. یکی دیگر از معایب شبکه های فعال پیچیدگی آنهاست. با تجهیزات و اجزای بیشتر، راه اندازی و عیب یابی شبکه های فعال می تواند دشوارتر باشد. در صورت بروز مشکلات شبکه می‌تواند منجر به خرابی‌های طولانی‌تر شود، که می‌تواند بر عملیات تجاری تأثیر منفی بگذارد.

۳. شبکه های فعال نیز بیشتر در معرض نقض امنیت هستند. با تجهیزات و اجزای بیشتر، هکرها می توانند از نقاط ورودی بالقوه بیشتری بهره برداری کنند. شبکه های فعال برای محافظت از داده ها به اقدامات امنیتی قوی تر و نظارت مداوم نیاز دارند.

۴. از نظر مقیاس پذیری می توان آن را محدود کرد. با افزایش تعداد دستگاه ها و کاربران در شبکه، حفظ عملکرد شبکه و اطمینان از اتصال صحیح همه دستگاه ها چالش برانگیزتر می شود. این فرآیند می‌تواند منجر به کاهش سرعت شبکه و کاهش کارایی شود و بر عملیات تجاری تأثیر منفی بگذارد.

مزایای شبکه Passive

یک شبکه غیرفعال مزایای خود را دارد که آن را به گزینه ای جذاب برای موقعیت های خاص تبدیل می کند.

۱. یکی از مزایای اولیه یک شبکه غیرفعال این است که پیچیدگی کمتری نسبت به یک شبکه فعال دارد. نیاز به نگهداری کمتری دارد و راه اندازی و راه اندازی آن هزینه کمتری دارد. از آنجایی که هیچ مؤلفه فعالی مانند سوئیچ یا روتر وجود ندارد، نقاط خرابی کمتری وجود دارد که باعث اطمینان بیشتر شبکه می شود.

۲. مزیت دیگر شبکه غیرفعال این است که برای کارکردن به برق نیاز ندارد. این به ویژه زمانی مفید است که برق به راحتی در دسترس نباشد، مانند مناطق دورافتاده یا روستایی. یک شبکه غیرفعال می تواند توسط منابع جایگزین مانند خورشیدی یا باد تغذیه شود، که آن را به یک گزینه پایدار در شرایط خاص تبدیل می کند.

۳. یک شبکه غیرفعال همچنین امنیت بیشتری را ارائه می دهد زیرا هیچ مؤلفه فعالی را نمی توان هک کرد یا در معرض خطر قرار داد. این شبکه برای کاربردهای حساس مانند ارتباطات نظامی یا دولتی ایده آل است. علاوه بر این، از آنجایی که هیچ مؤلفه فعالی وجود ندارد، یک شبکه غیرفعال تداخل الکترومغناطیسی کمتری ایجاد می‌کند که می‌تواند در کاربردهای خاصی مانند تجهیزات پزشکی نگران‌کننده باشد.

معایب شبکه غیرفعال

اگرچه شبکه‌های غیرفعال به دلیل هزینه کم و سادگی جذاب به نظر می‌رسند، اما دارای معایب قابل توجهی هستند.

۱. یکی از بزرگترین اشکالات شبکه غیرفعال این است که برد محدودی دارد. این بدان معنی است که هر چه دستگاه از شبکه دورتر باشد، قدرت سیگنال کاهش می یابد و حفظ یک اتصال قوی و پایدار را دشوار می کند.

۲. یکی دیگر از معایب شبکه غیرفعال این است که نمی تواند سیگنال ها را تقویت کند. این بدان معناست که اگر نیاز به افزایش برد شبکه یا افزایش قدرت سیگنال دارید، باید روی تجهیزات اضافی مانند تقویت کننده ها یا تکرار کننده ها سرمایه گذاری کنید. می تواند به سرعت به هزینه کلی شبکه شما اضافه کند و راه اندازی و نگهداری آن را پیچیده تر کند.

۳. شبکه‌های غیرفعال نمی‌توانند ترافیک شبکه را مدیریت کنند و اولویت‌بندی برخی دستگاه‌ها یا برنامه‌ها را دشوار می‌کند. این می تواند منجر به سرعت کمتر و عملکرد ضعیف، به ویژه در هنگام استفاده سنگین از شبکه شود.

نتیجه گیری

در نتیجه، شبکه‌ها بخش مهمی از جامعه مدرن هستند که به ما امکان می‌دهند به روش‌های غیرقابل تصوری با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و ارتباط برقرار کنیم. با درک انواع مختلف شبکه‌ها، از جمله شبکه‌های فعال و غیرفعال، و فناوری‌های نوظهوری که قرار است نحوه اتصال ما را تغییر دهند، می‌توانیم تصمیمات بهتری در مورد اینکه کدام شبکه برای نیازهای خاص ما بهترین است، بگیریم. چه یک صاحب کسب و کار، یک سازمان دولتی یا یک فرد باشید، انتخاب شبکه مناسب برای برقراری ارتباط در عصر دیجیتال ضروری است. یک شبکه غیرفعال برای شبکه های کوچک تنها با چند دستگاه انتخاب خوبی است. اگر در حال راه اندازی یک شبکه بزرگتر هستید یا به کنترل بیشتری بر روی شبکه خود نیاز دارید، یک شبکه فعال ممکن است انتخاب بهتری باشد.

داشتن دیدگاه توسعه پذیری در این بخش از راه اندازی شبکه می‌تواند تا حد زیادی به موفقیت یک سازمان کمک کند.